Drukke, maar komische week (21 t/m 26 maart)

Mingalaabbaaaaaaaa,

Zaterdag zijn we thuisgebleven in Mandalay. We hebben de hele dag veel voor school gedaan. ’s Avonds was er weer een bridging party. Dit vanwege de start van hun vakantie. Een van de studenten van bridging had gevraagd of wij toevallig hen voor die avond wilden schminken. Ik weet niet waarom ze ons vroegen om de klus te klaren, maar ze moeten vast hebben gedacht: blank, jong en leerkracht die moeten vast goed kunnen schminken?! Wij wilden deze uitdaging wel aangaan, maar we hadden geen idee hoe of wat. Uiteindelijk werd het ons dan ook duidelijk wat de bedoeling was. We moesten ze schminken als enge mensen met bloed, littekens en de hele mikmak. We adviseerden de kleuren wit, zwart en rood. Uiteindelijk 5 minuten voordat we begonnen met schminken kwam hij met de kleuren bruin, rood en nepbloed. Geen idee waarom hij dacht dat zij de kleur bruin nodig hadden, aangezien dat hun huidskleur precies dezelfde kleur bruin is… haha. Gelukkig hebben vrouwen altijd goede ideeën en hebben we om make-up gevraagd. Sommige vrouwen hier dragen foundation en dat is zo licht beige dat het bijna wit lijkt. Helemaal goed dus. Voor de zwarte kringen om de ogen en de littekens hebben we eyeliner en zwarte oogschaduw gebruikt en het nepbloed, zoals het woord al zegt, diende als nepbloed. Niet om op te scheppen, maar het resultaat was angstaanjagend. Nu komt het mooiste deel van heel het schminken. Een monnik had de hele tijd al zitten kijken en nadat de 2 studenten geschminkt en wel waren vroeg hij ons om hem ook te schminken. We keken elkaar aan van, is dit een grapje? We hadden namelijk net geleerd, uit een interview met een monnik, dat een van de 227 regels van een monnik was dat je geen make-up mag dragen. Zelfs geen Thanaka. Nou zijn ze op de Phaung Daw Oo school sowieso wel een beetje los in de regels, dus als hij dat graag wilde, waarom niet?! Het was hilarisch! Misschien niet zo grappig als je dit leest, maar de tranen liepen letterlijk over mijn wangen. Normaal een erg serieuze monnik en nu was hij helemaal in zijn rol van enge zombie. Hierna zijn we naar de grote ruimte met podium gegaan en daar hebben we naar de optredens gekeken. Enge zombies, dansjes door de meisjes, mannen die als vrouwen verkleed gingen en ga zo maar door. Een erg geslaagde avond.

Zondag hadden we een uitje wat niet op de planning stond, maar wat ontzettend gaaf was. We zijn samen met Ollie en Lion naar de grote waterval Anisakan, 8 km van de stad Pyin Oo Lwin, geweest. Vanaf boven op de berg was het een half uur steil, over een slingerende weg, naar beneden lopen. We hadden een prachtig uitzicht zo tussen de bergen en met het gezelschap van Ollie en Lion, natuurlijk helemaal hilarisch. Ik kan het erg goed met ze vinden en ze hebben dezelfde humor als ik, dus dan weet je het wel. Elkaar klieren en treiteren. Helaas gaat Lion donderdag weer terug naar Duitsland en Ollie, die al 5 jaar op Phaung Daw Oo woont, wil graag nog op vakantie. Eenmaal beneden met pijnlijke heupen van het waggelen als een gekke pinguïn (doordat het zo steil was), was het beneden nog mooier. Een 60 meter hoge waterval met blauw/groen water nodigde ons uit om een lekkere duik te nemen. Het water was ijskoud, maar dit was de eerste keer dat we hebben kunnen zwemmen in Myanmar en dat met die hitte. Natuurlijk erg mooie kiekjes gemaakt met mijn camera en vervolgens zijn we, erg spannend, wezen klimmen, door het water en over stenen, naar andere mooie plekjes. Toen….. kwam de hel. We moesten natuurlijk aan het einde van de middag die steile weg weer omhoog klimmen. Nu was het alleen 14.00 in plaats van 9.00 uur ’s ochtends. Dus ook ongeveer 6 graden warmer. We hebben er denk ik een uur over gedaan. We hadden toen die duik in het water eigenlijk nodig gehad, maar helaas. Eenmaal bijna boven, helemaal verrot en bezweet, wilden natuurlijk allerlei Birmese meisjes op de foto. Ze hadden het al aan Sharon en Sacha gevraagd, maar de vriendelijke meiden hadden de meisjes bedankt en ze vriendelijk doorverwezen naar mij… Tuurlijk… daar stond ik wel op te wachten, een fotoshoot a là rood hoofd. Ollie moest gelukkig ook mee op de foto en die zag er ook niet erg plezant uit, dus we hebben er wel om kunnen lachen. Boven hebben we afscheid genomen van de heren. Zij hadden een overnachting in Pyin Oo Lwin en gingen het stadje morgen bekijken. Helaas moesten wij de volgende dag weer werken, dus we konden ze niet vergezellen. Terug, anderhalf uur, hebben we weer in een truckje gezeten. Gelukkig was dit veel fijner dan de vorige trip naar Pyin Oo Lwin, toen we helemaal opgepropt zaten. Na het vele lopen die dag hadden we geen puf meer om ook nog, vanaf de afzetplaats, helemaal terug te lopen naar de school. We hebben toen voor het eerst een scootertaxi genomen. Erg leuk. Ik moest in dameszit op die scooter vanwege mijn rok. De andere meiden hadden het slimmer bekeken met hun broek, al moet ik wel zeggen dat de dameszit niet verkeerd zat en ook best vrouwelijk eruit zag (zover je met een bouwhelm op je hoofd vrouwelijk kunt zijn, haha). Een erg geslaagde dag met fantastisch gezelschap.

Maandagochtend, de eerste les die ik zou gaan geven aan de 5 novicen. Ik was erg nieuwsgierig en geen idee wat ik kon verwachten. Nou ja, ik wist dat het er 5 zouden zijn van ongeveer 11 à 12 jaar. Dit is een beetje hetzelfde als bij de lessen aan de etnische meisjes. Ik weet nooit hoe veel er van hen komen. Elke les heb ik wel een ander aantal studenten wat uiteenloopt van 3 kinderen tot 12 kinderen. Ze hebben dan plotseling een meditatieweek van 10 dagen of ik heb in een keer 3 nieuwe kinderen erbij waar ik geen idee van heb waar ze vandaan komen. Natuurlijk wordt dit niet gecommuniceerd met ons, maar ik ben het nu wel gewend en de kinderen die komen zijn altijd gemotiveerd. Even terugkomen op de eerste les met de novicen…. die was dus niet maandag. Ze kwamen niet opdagen. Ik heb geen idee. Met de monnik die om deze les vroeg voor de novicen had ik het heel duidelijk afgesproken, maar er moet iets mis zijn gegaan met de communicatie.. SUPRISE, haha! En jaaaaaaaaaaaaa…. Na dagen in spanning, kwamen mijn novicen dan eindelijk woensdag om 10 uur mijn klaslokaal binnenlopen. Het waren er al geen 5, maar 10 en ze waren echt niet allemaal tussen de 11 en 12 jaar. Later bleek de jongste 11 jaar en de oudste 18 jaar te zijn. Ach joh, never mind, hoe meer zielen hoe meer vreugd. Met deze novicen wilde ik hetzelfde lesprogramma uitvoeren als dat van de etnische meisjes. Er werd mij verteld dat ze namelijk hetzelfde niveau zouden hebben als mijn klas met etnische meisjes. Het werd de les over getallen tot en met 100. Met de etnische meisjes heb ik daar 3 lessen over gedaan, met allemaal uitdagende werkvormen. Met de novicen had ik de eerste les al bijna in 15 minuten klaar. Hmmm… ze kenden toch meer dan ik dacht. Uiteindelijk ter plekke heel mijn les verzonnen en moeilijker gemaakt. De novicen hadden de tijd van hun leven. Ze verstonden geen woord van wat ik zei, maar ze vonden alles leuk en doordat ik alles voordeed, begrepen ze al snel de bedoeling. Ik wilde graag weten of ze iets hadden wat ze graag wilden leren, de aankomende 2 weken. Je kunt dan als een aap voor de klas staan, met je armen bewegend, om het proberen uit te beelden, maar ik kan je zeggen…dat is je tijd verdoen. Vragen wat ze graag willen leren met ondersteuning van gebaren, geloof me… dat werkt niet. De novicen hadden wel een komisch beeld de laatste 5 minuten van de les, haha.

De 6 lessenreeksen voor het Golden House zijn afgelopen. We hebben elke week een ander sprookje behandeld met een bepaald thema en verschillende vakken en werkvormen. Nu zijn we deze week begonnen met het leukste en het spannendste stuk.. De musical!!! We hebben met de kinderen vorige week al de film ‘Belle en het beest’ gekeken. Maandag hebben we de karakters van de film besproken en uiteindelijk ook de rollen verdeeld. De kinderen zijn razend enthousiast. We hebben wel enkele aanpassingen moeten doen. We hebben best een aantal leerlingen die heel slecht Engels spreken. Daarom wordt de musical verteld door een verhalenverteller (een student die erg goed Engels kan lezen) en ondertussen wordt het verhaal gespeeld. Natuurlijk worden er dingen gezegd door de hoofdrolspelers, maar niet zoveel als dat we dat gewend zijn van een musical. Daarnaast hebben we een hoop kleintjes die perfect alle bijrollen kunnen spelen. We hebben de wolven (uit de film) omgewisseld door tijgers, omdat de kleintjes deze zo leuk vinden. Ze zijn super trots op hun tijgerrol en ze doen het dan ook heel erg goed. Vrijdag 10 april om 9 uur ‘s ochtends willen we de uitvoering houden in de grote hal met podium. Er woont een franse monnik op de school die filmer is. Hem willen we vragen om de hele musical te filmen. Super spannend allemaal, maar o zo leuk.

Maandag avond een verjaardags-afscheid party gehad. Leahe was 64 geworden, en Lion en Ollie gingen de volgende dag naar Bangkok. Met een aantal vrijwilligers hebben we heerlijke Sushi gegeten.” Een keer wat anders dan rijst”; zei ik, hahaha. Er klopte natuurlijk niks van die uitspraak, maar ik heb ontzettend van mijn eten genoten. De vrijwilligers die mee waren geweest; Mr. Kurata, Leahe, Lisa, Lena, Ollie, Lion en wij met z’n drieën, zorgden voor een goede sfeer. Misschien zie ik Lion nog een keer, want hij heeft beloofd dat hij mij zou rondleiden in Berlijn. Na alle verhalen van de reizigers die wij hebben ontmoet in deze 2 maanden, ben ik wel erg nieuwsgierig gemaakt. Ik wilde er altijd al een keer heen, maar het kwam er niet van. Daarnaast hebben we ook een soort van afspraak met Lena, dat we haar in Londen gaan bezoeken. Of het er van komt… geen idee, maar het zou natuurlijk wel ontzettend leuk zijn. Ollie vroeg nog of ik een keer terug kwam naar Mandalay, dus ik denk dat ik wel een goede indruk heb achtergelaten.

Doordat vrijdag een feestdag is, hebben wij een lang weekend. We gaan met zijn drieën, 3 dagen, naar het Inle-lake. Helaas moeten jullie nog een week wachten voor deze verhalen.

Voor deze week een keer geen wist-je-datjes. Ik hoop voor volgende week weer wel.

Liefs (mis jullie allemaal!)