Scheuren op een scooter (14 t/m 20 maart)

Hallo allemaal,

Ons eerste eigen georganiseerde weekendje weg was een feit en wel naar Bagan. Bagan is een van de ‘places to be’ in Myanmar. Dit houdt natuurlijk ook in dat het er ontzettend toeristisch is. Enfin, vorige week hadden we een guesthouse geboekt. In Myanmar vragen ze nog veel geld voor een overnachting in een hotel of guesthouse in vergelijking met andere landen in Azië. Dit is natuurlijk omdat Myanmar pas net weer is geopend voor toeristen. Maar met het motto ‘we leven maar één keer’, wilden we ons niet van deze trip weerhouden. We hadden een taxibusje (met airco) geregeld die ons vrijdag (13-03) ophaalde vanaf de school en die ons naar het guesthouse in Bagan bracht. De rit duurde ongeveer 4 uur, maar wat wil je als je maar maximaal 60 km/u, over de hele rit, kan rijden. Eenmaal aangekomen in onze kamer voor 2 nachten, was het niet al te schoon (zachtjes uitgedrukt). We hadden levende en dode “vriendjes” in onze kamer (we denken kakkerlakken), het stof lag 2 meter hoog, en de wc was geel. Make-up doekjes en een prullenbak, om onze “vriendjes” mee te vangen, deden wonderen. Uiteindelijk konden we met een gerust hart slapen, want de wekker ging vroeg om ons avontuur in Bagan echt te laten beginnen.

Zaterdag morgen om 8.00 uur zaten we al op onze elektrische scooters. Echt super gaaf. Die dingen halen, met de turbo stand, denk ik wel de 45/50 km/u. Je snapt wel dat ik met veel blije kreten, daar als een jonge puber op die scooter zat. We waren natuurlijk niet in Bagan voor de scooters (al denk ik wel dat ik die bijna het leukste vond). Zoals ik al zei is Bagan ontzettend beroemd in Myanmar, en wel om de vele tempels. Zo staan er in een bepaald gebied wel 2237 tempels. Ze verschillen allemaal van grootte en vorm en zijn voornamelijk gebouwd van bakstenen. In een aantal grote tempels mag je omhoog klimmen en dan heb je een fantastisch uitzicht. Natuurlijk hebben al die 2237 tempels een naam, maar daar ga ik jullie niet mee lastig vallen, evenals mijzelf. Om een uur of 1, na onze lunch zijn we even naar de rivier geweest. Ik vind het daar echt genieten, want er is daar zoveel te zien; vrouwen die de kleren aan het wassen zijn, spelende kinderen, een hond die er verkoeling zoekt en ga zo maar door. Toen we na een tijdje weer terug liepen naar onze scooter werd ik nieuwsgierig naar het vele geluid wat uit de hoge bomen kwam. Na drie keer kijken kon ik eindelijk zien wat het waren. Het waren vleermuizen… niet de kleintjes die we gewend zijn in Nederland, maar echte joekels. Ze hingen daar ondersteboven, wapperend met hun vleugels om hun warmte kwijt te raken, met wel honderden in een boom. We waren gefascineerd door de reusachtige beesten en een local zag dat. Hij nam ons mee naar zijn achtertuin waar nog 3 bomen stonden vol met vleermuizen. Natuurlijk werd ons weer wat drinken aangeboden en zo was onze middag weer gevuld. Eenmaal terug op de kamer, raakte ik mijn bed en poef, weg was ik. Na een uur ontwaakte ik weer. Samen met Sacha ben ik nog even wezen touren. We wilden namelijk een perfecte plek zoeken om de volgende ochtend de zonsopgang vanaf een tempel over het hele tempelterrein te bekijken.

Onze wekker ging op zondagochtend om 5.00 uur. Dit betekende onze spullen en vele souvenirs ( vooral ik, ik had de vorige dag vreselijke koopdrang. Haha) inpakken en op naar onze scooters. Sharon vond het scooteren gisteren maar niks, dus die mocht bij mij achterop. Om 6.15 zaten we met nog heel veel andere mensen op de grote tempel. Helaas hadden we het weer niet mee. Het was te bewolkt dus toen we de zon eindelijk een beetje zagen was hij al halverwege. Wel werden er voor onze neus 12 luchtballonnen opgelaten om over het tempelterrein te vliegen. Door het vroege opstaan hadden we nog heel lang de tijd voordat we weer terug moesten naar het guesthouse, waar we om 15.00 uur weer werden opgehaald door het busje. We hebben alles van Bagan gezien; een klein, schattig ochtendmarktje in Old Bagan, een grote ochtend markt in New Bagan, verschillende pagodes, een grote overdekte markt in Nyaung U ( daar was tevens ook ons guesthouse), de vele mooie mensen en we zijn nog naar een bejaardentehuis geweest met 21 bejaarden. Zo kom je nog ergens met een scooter en het is niet zo heet, als je maar hard genoeg gaat. Al moet ik wel zeggen dat de lucht zo droog was dat ik bang was dat mijn lenzen uit mijn ogen waaiden en dan heb ik het nog niet gehad over het stof wat oplaait door de droogte. Om 15.00 werden we weer opgehaald door het busje. Wat een heftig weekend, maar zeer geslaagd. Ons eigen bedje in Mandalay lag o zo lekker en we konden een keer uitslapen tot maar liefst 7.15 uur.

Dinsdag was een spannend dagje. Wij moeten solliciteren voor ons afstudeerjaar. Alle scholen die aangesloten zijn bij Fontys en die graag afstudeerders willen, bedenken een onderzoek. De vacatures hiervoor komen op de Fontyssite en zo kun je gaan solliciteren op de onderzoeken die je graag zou willen. 2 weken geleden heb ik 2 sollicitatiebrieven geschreven. De eerste school waar ik een brief naar had geschreven was basisschool ‘Noorderlicht’ in ’s-Hertogenbosch. Het onderzoek wat ze voor ons hebben bedacht is het gebruik van een speelleertuin binnen het onderwijs. Een onderzoek wat erg binnen mijn interesses valt. Het andere onderzoek was van basisschool ‘De Hoogakker’ in Nuland. Afgelopen half jaar heb ik stage gelopen op een satellietschool van ‘De Hoogakker’ en ik heb het daar erg naar mijn zin gehad. Hun onderzoek gaat over de doorgaande lijn van de zelfstandigheid van leerlingen. Ook een erg interessant onderwerp, omdat ik 2 keer in de kleuterklas heb gestaan en heb gezien dat kleuters erg zelfstandig zijn, en dat naarmate ze in de hogere klassen komen dit afneemt. Dus nadat ik deze 2 scholen een brief had geschreven, kreeg ik vorige week bericht dat ik voor allebei was uitgenodigd voor een gesprek. Nou had ik één mail niet helemaal goed begrepen en gelezen, waardoor ik per ongelijk op de dezelfde dag en tijd een afspraak had gemaakt. Natuurlijk erg dom en ik was er ook flink van geschrokken. Dus na een paar keer heen en weer gemaild te hebben bleek er toch nog een andere mogelijkheid te zijn, 35 minuten later na de start van het eerste gesprek. Je snapt wel dat ik onwijs zenuwachtig was voor de gesprekken. Het is niet fijn om te solliciteren via een scherm. Je kunt elkaar niet de hand schudden en het is maar afwachten of de verbinding op dat moment goed werkt. Uiteindelijk heb ik beide gesprekken, met onderbrekingen, kunnen voeren en ze waren allebei erg enthousiast over mij. Ik moest vanaf dat moment kiezen. Mijn keuze is gevallen op basisschool ‘Noorderlicht’ in ’s-Hertogenbosch met de speelleertuin. Ik denk dat ik een goede toevoeging zal zijn voor hun team. Gelukkig is het solliciteren nu achter de rug, want het is geen pretje zo vanaf de andere kant van de wereld. Maar ik ben blij dat het allemaal een goede afloop heeft gehad en dat ik ben uitgekozen voor een onderzoek en school wat me aanspreekt.

Een paar weken geleden hebben Sacha en ik een informatie filmpje gemaakt voor onze groep 3 in Nederland. Er waren ontzettende enthousiaste verhalen over ons filmpje en lieve trotse ouders. Nu hebben we het idee om nog een informatiefilmpje te maken, maar nu specifiek over de monniken in Myanmar. Ook dit zal onderdeel worden van een les voor onze groep 3. Aankomend weekend zijn we een weekendje gewoon in Mandalay en willen we hier al de eerste stappen voor maken. Op donderdag avond hadden we al een afspraak gemaakt met 2 jonge monniken die goed Engels spreken. Wij hebben ze gevraagd of we ze mochten interviewen. Dit interview was erg leuk en we hebben leuke filmpjes van ze kunnen maken. Nu hebben wij nog iemand ontmoet… ik weet niet of het toeval was, maar verbaasd was ik wel. Woensdag avond zaten Sharon en ik bij de office onze mails te lezen tot er een buitenlandse monnik voorbij kwam lopen. Ik zei tegen Sharon: “Hij ziet er best wel Nederlands uit.” En ja hoor, hij was gewoon Nederlands. Hij was 3 dagen op onze school om vrienden te bezoeken en hij is al ruim 4 jaar monnik in Myanmar. Natuurlijk in mijn enthousiasme vertelt over ons project en, dat we een filmpje willen maken voor onze groep 3, over de monniken in Myanmar. Dus zo hebben we met hem donderdagavond bijna 2 uur lang gepraat over het monnik zijn en wat er allemaal bij komt kijken. Als monnik heeft hij de naam Bhikkhu Agga gekregen. Hij is een strikte monnik en voornamelijk monnik geworden door zijn liefde voor mediteren, dus alleen met 1 vrouw in een ruimte mag niet. Gelukkig had hij 3 vrouwen haha. Het was erg prettig om in onze eigen taal over dit onderwerp te kunnen praten, want soms is het best lastig om dingen in het Engels te begrijpen. Dit heeft dus nog zeker een vervolg.

Misschien is het leuk dat ik weer wat over mijn lesgeven vertel. Het lijkt of wij alleen maar leuke doen, maar wij hebben het echt heel druk. Ik zal jullie even mijn dagritme vertellen:
Om 8.00 sta ik op en dan maak ik me klaar voor mijn les van 9.00 uur tot 10 uur voor de etnische meisjes in de bibliotheek. Tussen 10 uur en 12 uur zijn we meestal onze lessen aan het evalueren, blog aan het schrijven of we gaan nog vlug naar winkel voordat het echt heet wordt. Vanaf maandag 23 maart heb ik nu ook een les van 10 uur tot 11 uur voor 5 novicen. Ze spreken net als de etnische meisjes bijna tot geen Engels, dus ik ga met deze novicen hetzelfde lesprogramma doorlopen als wat ik met de etnische meisjes heb gedaan. 12 uur is er een lunch waar we alle vrijwilligers zien. Rond 1 uur sluiten we ons op in onze kamer met de airco aan. Het is dan super heet. Ook dan zijn we voor school bezig. We bereiden de lessen voor voor de volgende dag en de les voor het Golden House voor die middag. Daarnaast zijn we ook een magazine aan het maken van onze Golden House lessen, dus aan het einde van de week breiden we die ook verder uit met de lessen van die week. Van 4 uur tot 5 uur geven we les aan het Golden House. Hierna nemen we vaak even een douche en dan gaan we een plek zoeken om te eten. De avond is altijd verschillend. We gaan wat drinken met Lena en/of andere vrijwilligers, we kijken een Disney film op onze kamer (de enige films die we hebben meegenomen, vanwege de Golden House lessen) of, als we het erg druk hebben studeren we nog wat. Ohja, niet te vergeten… We hebben geen wasmachine, dus we moeten al onze kleren en beddengoed met de hand wassen. Nou snap je wel met het hete weer dat we een paar keer per week aan het wassen zijn. Zo vliegen hier de dagen voorbij. Geen een dag is hetzelfde, want soms komen er onverwachte dingen of ontmoet je nieuwe mensen. Het is in ieder geval nooit saai. Ik ben benieuwd aan mijn eerste les, aanstaande maandag, voor de 5 novicen. Lijkt me wel apart eigenlijk.

Wist je dat:
· Het niet gek is dat maar 30% van de studenten hun examen haalt. Deze week was de laatste week van de examens. Grade 11 was aan de beurt. Als je ziet wat zij moeten kunnen. Ze krijgen heel veel Examens in het Engels als; biologie, scheikunde, wiskunde en natuurkunde. Er is alleen één ding. Deze studenten kunnen geen Engels, dus ze moeten alles memoriseren en automatiseren. Daarbij komt ook nog dat het antwoord precies moet kloppen met het antwoord van het nakijkblad. De mensen die het examen nakijken kunnen namelijk ook geen Engels, dus ze weten niet wat er staat en dus rekenen ze het fout. Wij willen dolgraag de studenten leren dat memoriseren helemaal niet helpt, maar zonder memoriseren zouden ze helemaal het examen niet halen. Ik heb het boek en het examen ingekeken en ik snapte er al bar weinig van. Er moet hier nog veel veranderen om het onderwijs te verbeteren.
· Ze een bepaald handgebaar hebben om ‘nee’ te zeggen. Ze houden hun had verticaal en schudden er dan mee. Wij, in Nederland gebruiken dit gebaar om aan te duiden; Ongeveer, misschien, zoiets. Ik merk dat ik dit nee gebaar ook steeds vaker gebruik. Dit begrijpen de kinderen namelijk altijd.

Tot volgende week