Eerste weekend in Mandalay

Mingalaba,
Onze vrije eerste zaterdag hebben we gebruikt om eens flink te sightseeing-en in Mandalay. Zonnebrilletje op, Longhi en teenslippertjes aan en gaan met die banaan! Onze allereerste bestemming was het Koninklijke paleis van Mandalay, bij ons aan het einde van de straat. Een erg groot terrein met 114 gebouwen erop waar de koning en de koningin vroeger woonden. Het viel een beetje tegen. Aan de buitenkant was het prachtig, maar aan de binnenkant was erg weinig te zien. Wij waren voor veel Birmezen een attractie. Een wereld van verschil met gister en eer gister, toen werden we amper aangekeken. Vandaag werden er wel honderden foto’s genomen van ons. Vooral de andere 2 dames, Sacha en Sharon, waren erg in trek. Sharon omdat ze blond is met een erg lichte huid en Sacha met haar lange lengte en haar lange haar. Tussendoor even terug naar het hotel geweest om te rusten en om mijn voeten even te wassen. Niet te geloven hoe zwart die elke keer zijn, maar wat wil je als je overal binnen je slippers uit moet doen en je tocht moet voortzetten over een stofvloer. Halverwege de middag zijn we een stukje verder gelopen, naar een heuvel, de Mandalay Hill. Al meerdere keren werden we onderweg aangesproken door taxichauffeurs die ons aanboden om ons naar de top van de Mandalay Hill te brengen. Wij bedankten ze vriendelijk en liepen door, want hee wij zijn geen watjes. Eenmaal aangekomen bij de voet van de heuvel vroegen we aan een meisje, wat gebrekkig Engels sprak, hoe lang het ongeveer zou duren om deze heuvel te beklimmen. “30 minutes”. Zonder enkele twijfel trokken we onze slippertjes uit (want ook hier mocht dat niet) en begonnen we aan de klim. Pfoe wat een klim. Alle treden waren super ongelijk, dus onze benen begonnen al gauw te verzuren en de hitte hielp ook niet echt mee. Uiteindelijk kwamen we boven aan, 236 meter hoog en na 1729 traptreden. We werden beloond met een mooi panorama uitzicht en hordes van mensen. Allemaal blanke mensen, maar we hadden er geen een van zien zweten op de trappen. Bleek dat je bijna helemaal tot boven met de auto kon komen en dan nog een stukje met de lift. Nou…. Ik vond ons in ieder geval erg stoer!

Een erg vieze gewoonte van de mensen hier waar ik maar niet aan kan wennen, is het oprochelen van speeksel of iets anders vies wat niet in de keel hoort. Dit gebeurd niet zachtjes, maar dit is bijna een paar straten verder nog hoorbaar. De opgerochelde kliek wordt dan toonbaar aan heel de wereld voor je neus op straat getuft. Bah! We zijn er nu ook achter wat de rood/oranje spetters op de straat zijn. Veel mensen hier knauwen op tabak met noten. Ze spugen hun speeksel steeds op de grond en dat geeft de rood/oranje kleur op de straat. Wat nog meer erg wonderlijk is, is dat de mensen hier overdag met 33 graden gewoon met winterjassen en leren jackets lopen terwijl wij lopen te zweten als een gek. Daarnaast is er hier een overvloed aan werk. We waren vandaag in een kleine bakkerij en er liep hier 8 man personeel rond. Sommige deden ook gewoon middagdutjes aan een tafeltje in de bakkerij of zaten op hun telefoon te spelen. Erg wonderlijk.

Vandaag is het zondag. We hebben de hele ochtend een beetje gekneuterd op de hotelkamer. Aan het einde van de ochtend zijn we naar de school gelopen en hebben we te horen gekregen dat er van het Golden House 40 kinderen willen meedoen aan ons onderwijsprogramma. Super leuk! Op de school is er ook een naailokaal. Daar heb ik 2 longhi’s (typische Birmeze jurken) laten maken. Het is erg fijn om deze te dragen. Ze zijn lekker luchtig en iedereen loopt er mee rond. Je kunt ze in allerlei kleuren en patronen krijgen, dus ook nog eens erg hip. ’s Middags kwam Nico aan op de school. Met Nico hebben we onze hele reis geregeld en hij is van de stichting World Child Care. Dit is zijn 13e keer dat hij hier komt en hij verblijft hier 2 weken om allerlei dingen voor het Golden House en de PDO school te doen en aan te schaffen.

In de hitte hebben we met een clubje kinderen buiten spelletjes gedaan als Annemaria koekkoek en Goose, Goose, Duck (bijna hetzelfde als zakdoekje leggen). Er kwamen steeds meer kinderen bij en uiteindelijk ook grote, stoere jongens. HEET! Maar o zo leuk! De avond afgesloten met een echt Birmees diner in een lokaal tentje samen met Nico. Morgen begint het voor ons echt, want dan beginnen onze lessen. Super spannend, maar heb er super veel zin in!

Dit is ook ons laatste nachtje in het hotel. Onze kamer is klaar en vanaf morgen kunnen we er in. We hebben dan geen wifi in de kamer, maar er schijnt een klaslokaal te zijn waar er waarschijnlijk wifi is. Dat is nog even uitproberen dan. Helaas ook geen bad meer, dus dat weken van de voeten zal ook niet meer plaatsvinden. hahaha

Veel liefs,
Elke