Het allerlaatste reisbericht (18 t/m 23 april)

De allerlaatste Mingalaba voor jullie,

Het allerlaatste weekend in Mandalay bestond vooral uit afscheid nemen van de kinderen. Daarnaast moest natuurlijk alles weer ingepakt worden. Op zaterdag kwamen Blue Sky en Wah Wah ons bezoeken in onze kamer. Blue Sky had voor ons een afscheidscadeautje gekocht. Super lief. Wah Wah heeft heel lang zitten huilen in onze kamer en uiteindelijk vertelde ze ons wat haar dwars zat. Ze wilde heel graag voor ons een cadeautje kopen, maar ze had geen geld. Super sneu, maar daar had ik wel een oplossing voor. Zonder dat de andere meiden het wisten heb ik haar meegenomen. Ze kreeg van mij geld en voor dat geld mocht ze een cadeautje kopen voor de andere meiden. Ik moest van haar om het hoekje van de winkel gaan staan zodat het ook nog een verassing voor mij zou zijn. Ze was helemaal gelukkig met haar verassing voor ons.

Op zondag was het allemaal erg dubbel. Ik had super veel zin om naar Bangkok te gaan, maar ik moest natuurlijk wel alle lieve kinderen, vrijwilligers en Mandalay achter me laten. Na het inpakken van mijn koffer (die natuurlijk te zwaar was, maar hee, het paste) zijn we ’s ochtends naar het Golden House gelopen om daar onze laatste uren door te brengen. Sommige kinderen waren heel hangerig, andere waren al aan het huilen en weer anderen deden alsof er niks aan de hand was. Ik ben zo’n emotioneel wrak en toen ik zag dat sommige kinderen begonnen te huilen ging ik gezellig mee doen. Uiteindelijk was daar toch echt het moment dat we moesten gaan. Alle kinderen en alle vrijwilligers (die er nog over waren) kwamen ons uitzwaaien. Yi Mon, Htike Htike, Kyawt Kyawt, Morning en Zuzu brachten ons naar het vliegveld. Daar hebben we ook afscheid genomen van deze bijzondere mensen. Als afscheidscadeautje had Htike Htike sjaals gebreid voor ons allemaal. Super lief, maar gelukkig is het in Nederland geen weer meer om een sjaal te dragen. Om 12.45 vertrok ons vliegtuig voor weer een nieuw avontuur namelijk BANGKOK! Ik houd van die stad, nu al! Met de drukte vond ik het wel meevallen, maar ik was vooral verliefd geworden op alle gezellige, kleine winkel- en restaurantstraatjes. Rond half 5 zijn we namelijk de buurt gaan verkennen. De mensen zijn wel minder vriendelijk dan in Myanmar. Nog steeds vriendelijk hoor, maar in Myanmar springen Birmezen voor je door het vuur als dat zou moeten. Het is wel weer even wennen aan de cultuur in Thailand en dan vooral het geld en de taal. Ik betrapte mezelf er nog vaak op dat ik mingalaba zei. Doordat ik in Bangkok ook nog steeds een longhi droeg, viel het ons op hoeveel Birmezen er in Bangkok werken en wonen. Door mijn longhi spraken ze me veel aan.

In Thailand hebben ze wel een betere kledingsmaak. Een beetje te goed. Zo heb ik in 2,5 maand tijd in Myanmar geen een leuk kledingstuk gezien, en nu, een avondje rondlopen door straatjes, kom ik al met tassen thuis. Niet heel slim als je weet dat je koffer al op de 20 kilo zit, maar hee, dat zien we woensdag wel weer als we naar huis moeten dacht ik . We hebben wel een flink vakantie gevoel hier met lekkere cocktailtjes op leuke en gezellige terrasjes. Ow ja, nog een leuk verhaal van onze eerste avond op het terras… Er lopen allemaal van die verkoopstertjes rond met allemaal armbanden. Na wat afdingen had ik een leuk armbandje gekocht. Na 5 minuten kwam de volgende verkoopster aanlopen. Ik zei tegen de meiden:”Kijken of ik met haar kan ruilen… Mijn lelijke sleutelhanger tegen zo’n leuke armband”. Dus ik liet mijn sleutelhanger zien en zei dat ik hem graag tegen die armband zou willen ruilen. Ze stemde er mee in, haha, geniaal! Ik ben van mijn lelijke sleutelhanger af, mevrouw blij en ik blij met nog een leuke armband. Ik denk dat ik mijn beroep heb gemist.. Marktverkoopster zou me goed staan denk ik, haha. Op de terug weg naar het hotel, kwamen we langs een massagewinkel met een bak met van die visjes. Dit heb ik altijd al eens willen proberen, dus huppatee, Sacha en ik gingen met onze voeten in die bak, zodat de visjes aan onze voeten konden knabbelen. Ik had buikpijn van het lachen, wat een gekietel. Er zaten wel tientallen visjes aan mijn voeten en het kietelde ontzettend. Mijn “buurman” in de bak naast mij, zat met zijn oren dicht. Ik denk dat hij zich wilde ontspannen, maar helaas, met 2 gierende meiden van het lachen valt dat niet mee. Sorry meneer!

Even terugkomend op ons hotel. We hadden een luxer hotel gekozen. We vonden wel dat we dit hadden verdiend. Het lag aan de rivier en in het centrum, dus ideaal. Helaas keek onze kamer uit op de binnenplaats in plaats van de rivier. Gelukkig lag het zwembad en de ontbijtplek wel aan de rivier. Over het ontbijt gesproken. Wat een verwennerij. We hebben er elke ochtend in stilte van genoten met het mooie uitzicht.

Elke avond gingen we naar het gezellige restaurantjestraatje dicht bij Kao San road. Hier aten we een hapje en dronken we cocktails. Het werd nog gezelliger gemaakt door de vele live bandjes in de cafeetjes. Op maandag avond hebben we ons laten verwennen in een van de vele schoonheidssalons in Bangkok. De meiden hadden een massage en ik koos voor het kleuren van mijn wimpers en wenkbrauwen en het waxen van mijn wenkbrauwen. Ze waren heel schoon en secuur.

Dinsdag hebben we een tour gedaan in een tuk tuk. We werden in een rap tempo overal heen gecrost. Alles beter dan in die hitte te moeten lopen. Het grote paleis was erg bijzonder en heel mooi. Helaas door de hitte renden we haast door het paleis heen. Echt veel tijd namen we er niet voor, omdat de hitte het een beetje verpestte. Gelukkig hadden we als einddoel het zwembad bij ons hotel.

Woensdag was een beetje hetzelfde, rondgereden in taxi’s, tuk tuks en zelfs ook van de ene kant naar de andere kant van Bangkok gevaren. We hebben een aantal winkelcentrums bezocht vanwege de airco. Ook al hadden we ons om 11 uur al uitgecheckt in het hotel, we mochten toch nog gebruik maken van het zwembad. Erg fijn, want we wilden wel fris het vliegtuig in stappen. Om half 11’s avonds werden we opgehaald door de taxi en naar het vliegveld gebracht. Helaas had ons vliegtuig ruim een uur vertraging. We hadden moeite om zo ’s nachts onze ogen open te houden. Uiteindelijk vertrok ons vliegtuig om 3 uur ’s nachts en om 10.30 uur Nederlandse tijd kwamen we weer op Nederlandse bodem. Wat was ik blij dat ik er weer was. Mijn ouders, broertje, huisgenoot en 2 pabo vriendinnetjes stonden me op te wachten. Super lief! Eenmaal terug begon meteen het gewone leven weer.

Wat heb ik onwijs genoten van deze bijzondere ervaringen en indrukken. Het heeft me een rijker mens gemaakt en een tijd die ik nooit meer zal vergeten. Ik hoop er ooit nog een keer te komen om alle lieve mensen daar weer opnieuw te bezoeken. Twee weken na de meivakantie vindt er nog een eindgesprek plaats op de pabo. Dan horen we of we deze minor hebben gehaald ja of nee. Voor de mensen die enthousiast zijn geworden door mijn verhalen… Twijfel niet en ga! Ja, het is spannend, maar het is o zo leuk en je leert er ontzettend veel van!

Als afsluiting wil ik iedereen bedanken voor het lezen van mijn verslagen en de lieve reacties. Het heeft me ontzettend goed gedaan. Op naar het volgende avontuur!

Wist je dat:
• Ik in Bangkok wel de monniken miste. In Mandalay liepen er super veel. In Bangkok heb ik er maar een handjevol van gezien.
• Het even wennen was aan het snelle internet. Binnen 3 seconden was de pagina geopend. Ik had gewoon tijd over! Haha
• We veel minder straathonden- en katten hebben gezien in Bangkok. In Mandalay stikte het van de zielige, zieke straathonden- en katten. In Bangkok hadden de meeste een halsband om en zagen er goed uit.


Heel veel lieve groeten, Tata